(zapalić się)

См. также в других словарях:

• zapalić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zapalać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapalać się – zapalić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zajmować się ogniem, płomieniem; zaczynać się palić, tlić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Las zapalił się od wypalanych traw. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz …   Słownik języka polskiego

• zająć się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zajmować się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zająć się II {{/stl 13}}{{stl 33}} zacząć się palić; zapalić się :{{/stl 33}}{{stl 10}}Uważaj, bo zajmie ci się kurtka. Zgaście… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pozapalać — dk I, pozapalaćam, pozapalaćasz, pozapalaćają, pozapalaćaj, pozapalaćał, pozapalaćany 1. «zapalić wiele czegoś, zapalić w wielu miejscach; zapalić jedno po drugim» Pozapalać lampy, świece. Pozapalać wszystkie światła. 2. «rozpalić, rozniecić… …   Słownik języka polskiego

• zaświecić — dk VIa, zaświecićcę, zaświecićcisz, zaświecićświeć, zaświecićcił, zaświecićcony rzad. zaświecać ndk I, zaświecićam, zaświecićasz, zaświecićają, zaświecićaj, zaświecićał, zaświecićany 1. «sprawić, żeby coś świeciło, paliło się, włączyć źródło… …   Słownik języka polskiego

• zająć — dk Xc, zająćjmę, zająćjmiesz, zająćjmij, zająćjął, zająćjęła, zająćjęli, zająćjęty, zająćjąwszy zajmować ndk IV, zająćmuję, zająćmujesz, zająćmuj, zająćował, zająćowany 1. «zapełnić, wypełnić sobą lub czymś jakąś przestrzeń, powierzchnię czegoś»… …   Słownik języka polskiego

• wzniecić — dk VIa, wzniecićcę, wzniecićcisz, wznieć, wzniecićcił, wzniecićcony wzniecać ndk I, wzniecićam, wzniecićasz, wzniecićają, wzniecićaj, wzniecićał, wzniecićany 1. «spowodować powstanie ognia, światła; zapalić» Wzniecić ogień, płomień, pożar. przen …   Słownik języka polskiego

• płomień — m I, D. płomieńenia; lm M. płomieńenie, D. płomieńeni 1. «gazy spalające się przy zetknięciu z tlenem powietrza, z towarzyszeniem zjawiska świecenia; ogień, język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; w terminologii specjalnej: gazy… …   Słownik języka polskiego

• zabłysnąć — dk Va, zabłysnąćnę, zabłysnąćbłyśniesz, zabłysnąćbłyśnij, zabłysnąćnął, zabłysnąćnęła a. zabłysnąćsła, zabłysnąćnęli, zabłysnąćnąwszy 1. «wydać błysk, błyski, ukazać się jako błysk, zajaśnieć blaskiem» Słońce zabłysło zza chmur. Latarka zabłysła… …   Słownik języka polskiego

• zapłonąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, zapłonąćnę, zapłonąćnie, zapłonąćpłoń, zapłonąćnął, zapłonąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zacząć płonąć; rozgorzeć, zapalić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapłonęły zapałki.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień